Excerpts

...

Тогаш, кога малку се созеде од првичниот шок на поројот и од сознанието дека не е сама, Елена подобро го погледна младиот човек што стоеше потпрен на еден од дебелите дрвени столбови на мостот. Горан. Син на земјоделец од соседното село Бабино, познат во целиот крај по својата нескротлива, речиси дива природа, по неверојатната вештина со коњите, но и по бројните љубовни авантури за кои се шепотеа најразлични, честопати преувеличени приказни. Беше згоден на еден груб, машки начин што остро се разликуваше од префинетата, интелектуална појава на Стефан. Косата му беше светла, речиси избелена од долгото изложување на сонце, и неуредно му паѓаше на челото, над бистрите, продорни сини очи што како да го одразуваа небото по летна бура. Телото му беше цврсто, мускулесто, исончано, тело на човек што напорно работи на отворено. Носеше едноставна, малку износена карирана кошула, чии ракави беа засукани до лактите, откривајќи силни, влакнести подлактици, и стари, избледени фармерки што му беа припиени за нозете. Од него се ширеше мирис на влажна земја, на дожд, на сено, и на нешто друго, нешто примитивно, животинско, што ги разбрануваше сетилата на Елена на еден сосема поинаков начин од она што го чувствуваше со Стефан.

„Изгледа и двајцата сме фатени во стапица, а, убавице?“ рече тој, неговиот глас беше пријателски, но со доза на дрскост што беше типична за него, и со широк, рустичен акцент што беше карактеристичен за луѓето од селата. Се насмевна широко, покажувајќи низа блескаво бели, здрави заби на неговата исончана кожа. Неговиот поглед без трошка срам се задржа на нејзините мокри гради, на начинот на кој тенкиот, проѕирен фустан се лепеше за нејзините облини, јасно оцртувајќи ги нејзините набабрени брадавици. Елена почувствува како жешко руменило ѝ ги облева образите и вратот, но истовремено, и како нејзиниот полов орган реагира со позната, но овојпат посилна, подива влажност. Имаше нешто во неговиот директен, нескриен машки поглед што истовремено ја плашеше и неверојатно ја возбудуваше.

„Дојде толку брзо“, одговори Елена, обидувајќи се да го исцеди работ на здолништето и да изгледа помалку разголено, иако знаеше дека е залудно. „Не очекував ваков силен порој.“ Дождот удираше силно и бесно...