Извадоци
...Елена немаше браќа и сестри, па празнината во куќата честопати ја исполнуваа нејзините две најдобри другарки, Марија и Софија. Трите беа неразделни уште од времето кога носеа преголеми школски кецелиња и се бореа со првите букви. Нивното пријателство беше испреплетено со безброј заеднички авантури, детски тајни и соништа шепотени под покривката на ноќта.
Марија, ќерка на гласниот, но добродушен бербер чиј дуќан беше веднаш до нивната куќа, беше вистински мал ураган. Со нејзината бујна, разлетана коса и очи што секогаш светкаа од некоја нова идеја, таа беше водачот на нивната мала дружина. Секогаш прва во игрите на „народна“, прва што ќе се осмелеше да се качи на највисокото дрво во маалото, прва што ќе предложеше некоја нова, возбудлива пакост. Елена се сеќаваше како еднаш Марија ги наговори да се скријат во големиот, празен буре за вино во подрумот на дедо ѝ, и таму, во темнината што мирисаше на старо дрво и ферментирано грозје, тие со часови си раскажуваа страшни приказни, треперејќи од страв и од возбуда.
Софија, од друга страна, беше нејзината спротивност. Ќерка на строгиот, но почитуван учител по математика, таа беше тивка, повлечена, со големи, тажни очи што како да го впиваа целиот свет околу неа. Додека Марија беше акција, Софија беше рефлексија. Таа не учествуваше многу во дивите игри, но секогаш беше тука, на работ, со книга во рацете или со тетратка во која ги запишуваше своите први, несмасни стихови. Елена честопати се прашуваше што се крие зад тој мирен поглед, какви тајни и соништа се вртеа во главата на Софија. Иако беа толку различни, трите функционираа како совршен механизам. Марија ја поттикнуваше Елена на акција, ја извлекуваше од нејзината природна срамежливост, додека Софија ѝ нудеше разбирање и простор за помирни, поинтимни разговори.
Заедно, тие го истражуваа својот мал свет. Долгите летни денови ги поминуваа играјќи „криенка“ низ тесните, калдрмисани улички на Варош, смеејќи се додека трчаа меѓу старите, камени куќи. Правеа „куќичка“ од стари чаршафи и перници во дворот на Елена, под сенката на старата цреша. Таму, во нивното тајно засолниште, тие си ги доверуваа најголемите тајни: која нова симпатија им се допаѓа од соседното маало,...